Merhaba hocam ben burak tıp okuyorum.İnsanlar doktor maaşını internette gorundugu gibi yani hicbir ek ucret olmadan olan 19 bin saniyor ve bana enayi misin,tıp okunur mu,şu işi yapiyorum daha fazla kazaniyorum gibi şeyler söylüyor.Fakat ben biliyorum ki doktorlar döner sermaye ek ödeme nöbet teşvik ödemesi alıyor ve şu an uzman olanlar ortalama 50 60 bin aliyor yeni başlayanlar bile su anda ek ödemelerle aylık 30 35 bin alıyor ortalama devlette özelde 70 80 100 diye gidiyor ve sürekli bunu kanıtlama ihtiyacı hissediyorum ve başkasıyla konuşurken de konu tıp doktor olunca hemen düşünüyorum doktorlar dusuk maas almiyorlar iyi kazaniyorlar diyeyim diye.Çünkü insanların içinden iyi ki okumamışım ya enayi vs gibi seyler dedigini dusunuyorum ve ona enayi sen aylik bu kadar kazaniyor musun da oyle dusunuyorsun doktor maasi sandigin gibi tek kalemde degil 4 5 kalemde yatiyor diyesim geliyor.Örneğin birisi gelip doktorlar da iyi kazaniyor zengin olursun sen simdi vs dediginde o kadar hosuma gidiyor ki.Eminim ki benim gibi bir takıntısı olan birine hiç denk gelmemişsinizdir umarım cevap verirsiniz iyi çalışmalar iyi günler.

Ben doğduğum andan beri yani çok zor şeyler yaşadım yani atlattım ama dayanamadım sonda şiddet gördüm aile baskısı evlat ayrımı yapmadan yapma bunu yapma ne yapsak yaranamıyoruz kimseye kıymetimiz bilinmiyor ben olmasam hicler gerçekten dayanamayorum kendime ait telefonumda bı fotoğrafim yok dayanamıyorum artık nasıl herşeyin üstesinden gelebiliririm gerçekten çok yoruldum yaşama hevesim yok umarım yakın zamanda olurum de kurtulurum lütfen yardım edin dayanamayorum hergun daha da kötüye gidiyor (:

Ayrılığı nasıl atlatıcam belirsizlikten nasıl kurtulacam ona karşı bağımlılığımı nasıl koparabilecem

Sinirlerime hakim olamıyorum kimseyle konuşmak istemiyorum sürekli ağlamak istiyorum neden

Merhabalar, ben 23 yaşında bir üniversite öğrencisiyim. Son 2 buçuk yıldır çok ciddi şekilde OKB ve bunun sebep olduğu depresyon ataklarıyla mücadele ediyorum, OKB ile ilgili uzman psikiyatrdan teşhis konuldu. Bu sebeple geçtiğimiz iki senenin birinde okulumu dondurdum, bir sene de dondurmadım ama pek çok dersimden kaldım. Bu dönem yeniden başlamaya çalıştım, çok iyi bir üniversitede sevdiğim bölümde okuyorum, ama kendimi sürekli başarısız ve kronik olarak mutsuz hissediyorum. İçimdeki ses kontrol edemediğim şekilde resmen nefes aldığım her saniye, hatta bazen gece rüyamda ''Sen iki yılını kaybettin, gençliğin boşa gitti, bu saatten sonra başarılı olamazsın, iki yılını kaybettiğin için suçlusun'' diyor. Devamlı olarak ağır bir suçluluk ve yetersizlik duygusuyla yaşıyorum, bir yandan da ders çalışmaya ve günlük işlerimi halletmeye çalışıyorum. Bu yaştan sonra başarılı olamazmışım, hayallerime ulaşamazmışım gibi hissediyorum. Benim için ne önerirsiniz? Kendimle, hayatımla, barışamıyorum. Yaşadığım bu durum OKB hastalığımın bir parçası olabilir mi?

Merhaba duygu hanım benim yaşım 20 benim sorum ben bundan bi kac ay önce akrabadan birisi ile sevgiliydim sonra ayrıldık suan kendisi cezaevinde ve ona karşı eski hislerim yokken onu durmadan merak ediyorum nedenini bilmiyorum kendime soruyorum akrabalıktan baska bişey değil aramızdaki ne diye düşünüyorum diye kendime cevap veremiyorum nedenini bilmiyorum durmadan diyorum icimden aceba zorda mı o da beni düşünüyo mu eski konuşmalar aklıma geliyo diyorum kendime artık düşünme diye elimde değil ben neden onu bu kadar merak edip düşünüyorum bunu öğrenmek istiyorum lütfen en genel nedeni bana söyleyin geri dönüş icin teşekkür ederim şimdiden

Merhaba ilk öncelikle ben Aleyna Tekin 22 yaşındayım Ankara'da okuyorum yurtta kalıyorum bu bilgilerimi vermemin sebebi konuyla alakalı benim kız arkadaşlarım var dı Bir de ayrıyeten tanışmadıkları erkek arkadaş grubum vardı bir erkek arkadaşım bana kız ayar lar mısın dedi kız arkadaşıma çok güvendiğim için onu ayarladım bir hafta hep beraberdik bayağı eğleniyorduk sonra diğer kız arkadaşlarim da tanışmak istedi birkaç gün iyiydik dışarıdan dahil olan bir arkadaşımız daha var ama o benim hakkımda bu erkek arkadaşlarıma bir yalan söylüyor ve benim erkeklerle erkek arkadaşlarımla aram bozuluyor bu benim için hiç önemli değil çünkü ben kız arkadaşlarımı daha çok seviyorum ve onlarla daha samimiydim ama Gel gelelim ki kız arkadaşlarım beni bırakıp o erkek arkadaşlarınla beraber sürekli buluşuyorlar ben bunu istemiyorum çünkü erkek arkadaşlarımı fazla güvenmiyorum bu konuda daha doğrusu yaklaşım biçimine güvenmiyorum çok sevdiğim bir kız arkadaşım bana dedi ki ben ondan hoşlanıyorum o yüzden bana bu seçim yaptırma dedi biliyorsun ondan hoşlandığımı dedi ve beni umursamadan hala devam etti ediyor benim orada bütün duygularım kayboldu çok üzüldüm çok ağladım hiç kimsenin umurunda değil çünkü dışarıya mutlu olmak zorundayım her şeyi iç de yaşadım üzüldüm .Ben suçlu olmadım halde gene gittim o kızdan özür diledim konuştuğum şeylerle alakalı sinirli olduğum için hani sinirli olmuşsamda kalbini kirmissam diye gene beni yalnız bıraktılar onlardan başka kız arkadaşım yoktu bir iki haftalık insanlar için kız arkadaşına bırakan bir arkadaşlarım olduğunu öğrendim çok üzgünüm çok mutsuzum o kadar mutsuzum ki şu birkaç haftadır o erkek arkadaşlarımla problemi çözdüğüm halde . kız arkadaşlarım gene bensiz kalkıp onların yanına gidiyorlar onların yanına gitmesi önemli değil ama bunlar çok insanlara güvenen insanlar değillerdi bir anda çok güvenmeye başladılar ve yani çok tuhaflaştılar bayağı üzdü çünkü .Diyorum ya onlardan başka burada bir arkadaşım yok ailem zaten yok burada hani kime gidip ağlasam kime gidip üzülsem diye düşünüyorum kimse kimse yok yani ne yapmam lazım bu konu hakkında ne düşünmem lazım nasıl bir yol izlemem lazım bana yardımcı olur musunuz ?

merhaba ben eda henüz ergen olduğum için belki olumsuz karsilayabilirsiniz ama ciddi anlamda unutamıyorum unuttum desemde bu maximum 2-3 gün sürüyor o kadar büyük şeyler yaşıyorum ki gerçekten şu yaşta kimsenin benim kadar büyük şeyler yaşamadığına yemin edebilirim kendime zarar verdigim günler oldu geçmişte yaşadığım bazı şeyler ve bazı insanları eski erkek arkadaşım. Çok kötü şeyler yaşadım ve ağlamaktan gözlerim kipkirmizi olmuştu uykusuz kaldığım geceler oldu kendimi gecmisimde hapsolmuş gibi hissediyorum ailem, arkadaşlarım hic biri beni anlamıyor ailemlede sorunlarım var az arkadaşım var ve varlıklarıyla yoklukları birşey ifade etmiyor hayatımı sonlandirma deneyiminde bulundugum zamanlar oldu iyi değilim unutamıyorum çok acı çekiyorum bu durumdan nasıl kurtulabilirim her şeyi denedim ama asla olmuyor lütfen yardım edin

Merhaba ben Orçun 17 yaşındayım. Yaklaşık 15 yaşımdan beri şarkı dinleyip hayal kuruyorum ve bu kurduğum hayaller dinlediğim şarkılarla uyumlu oluyor, şarkı hüzünlüyse duygusal hayaller, gaza getirici ise ona yönelik hayaller vs. Hayallerimde hayali karakter yok tamami ile ben varım.Kısaca şöyle söyliyim hayatımda gerçekleştirmek istediğim ne var ise hayallerimde ona sahibim ya da yaşamak istediğim anı yaşıyorum.Şimdi iyi dinleyin çok saçma gelicek çünkü yazarken bile gülüyorum .d Mesela Lamborghini aventadora sahip olmak, kawasaki motora sahip olmak, daha bu yaşta milyon dolarlara sahip olmak, kaslı olmak, güçlü olmak gibi gibi, Allahım utancımdan ölüyorum ama gerçekten bu kadar hayal olduğunu ve gerçekleşmeyeceğini bildiğim şeylerin hayalini kuruyorum.Bu özellikle beni gaza getiren bir şarkı dinlediğimde oluyor.Bunun dışında bir günü herhangi bir sebepten dolayı kötü geçirdim diyelim ben gidiyorum o günümü kötü geçiren beni düşündüren şeyi buluyorum tam tersi olsaydı nasıl olurdu diye düşünüyorum, yani hayal kuruyorum. Geçen sene yaklaşık 4-5 ay kadar psikoloğa gittim ancak o bu sebepten değildi.Kendimde bazı fiziksel sıkıntılar vardı yürürken sağa sola bakarken denge kaybı gibi... bunu nöroloji uzmanına söylediğimde bildiğiniz deli damgası vurup beni psikoloğa yönlendirdi sonra da anneme gitmiş demiş ki gerçekten öyle bir şey olabilirmiş bende... Saçma sapan şeyler işte. Neyse bu aşırı hayal kurma durumumu farkedip şarkı dinleyip hayal kurmayı bıraktım artık asla şarkı dinlemiyorum en azından beni etkileyeceğini bildiğim şarkıları.Ancak bunu yaklaşık 1 aydır yaptığımdan yoksunluk çektiğim için midir bilmiyorum ama biraz fazla kurmaya başladım şarkılar tetiklememesine rağmen. Belki hayal kurmamı tetikleyen altında yatan başka bir şey vardır. 18 yıllık evli annem ve babam geçen sene babamın anneme boşanma davası açması üzerine ayrıldılar, dava hala devam ediyor babam annemi 7 yıldır aldatıyormuş babam anneme söylerken duymuştum.Onun dışında annemin mesajlaşmalarından gorduğum kadarıyla da kanıtıyla birlikte 4 kişiyle konuştuğunu gördüm.Bu beni çok etkilemişti mesela.Ve babamın artık evde olmayışı etkiledi. Hani bu etkileme ağlama, sinir krizleri şeklinde değil tabi sadece bu etkilendiğimi belli etmemeye çalışırken bunu git gide içime atma sonucunda ortaya çıkan çaresizlik, yalnızlık, üzüntü, stres şeklinde yansıması diyelim.

Merhaba hocam 4 yaşında bir kızım var muhabet kuşu vardı hastalandı hayvan hastanesine veterinerre gorurmemize rağmen kaybettik kızım çok ağlıyor haberi yok öldüğünden biz ona hastane de tedavi altına dedik ama sürekli soruyor ne zaman gelecek ne zaman gorecem onu çok özledim diye tekrar bir kuş alsak aynı renkte bu doğru olur mu ama bir daha almak taraftarı değiliz açıkçası tekrar ölür diye korkuyoruz çünkü hepimizi çok etkiledi sizden ricam bana doğru bir yol göstermeniz siz ne önerirsiniz ne yapmam lazım şimdiden teşekkürler ????

11. sınıfım yks ye hazırlanıyorum. Hayatım boyunca okulda hep başarılı oldum fakat sınavlar söz konusu olduğunda lgs, bursluluk sınavları gibi bir başarı gösteremedim. Ailem maddi olarak dershane, özel ders gibi bir çok konuda destek oldu fakat manevi olarak üzerimde hep bir baskı vardı. Yok onun çocuğu bunu kazanmış yok sen böyle gidersen bi b*k olamıycan yok o kadar para harcıyoruz karşılığını göremiyoruz gibi. Annem ve babam ayrı annem babamdan daha çok uğraşıyor yoruluyor. Bir kardeşim var o da 2 sene sonra lgs ye girecek. Annem çalışan bir kadın iş yerinde de çok yoruluyor (sağlıkçı). Her şeyin farkındayım benim de artık annemi mutlu etmem gerek hem emeklerinin karşılığı bu olmalı hem de gelecek benim sonuçta çalışmam gerekiyor fakat evde sürekli bir gergin ortam var sürekli şikayet etme, yakınma ya da baskı mı demeliyim anlarsınız işte. Ne söylesem annem tamam diyor fakat yine de yapıyor istemeden belki veya isteyerek. Benim motivasyona, güvene ihtiyacım var ders çalışmak için masanın başına oturuyorum ama tek bir söz bir söylem bütün hevesimi kaçırıyor. Strese grmek istemiyorum sürekli videolar izleyip yol haritası oluşturmaya çalışıyorum. Annemin söylemlerini düşüncelerini kafaya takmadan nasıl kendime ve derslerime odaklanabilirim. Umursamamayı nasıl öğrenirim yaşayan bilen ve çözümü işe yarayan bir teknik falan var mı? Örnek veriyim biraz önce matfen kolejini biliyor musun diye sordum anneme ve evet dedi yakın arkadaşım bahsetti onun burs sınavına girip kendimi denemek istiyorum demeye kalmadı orası almaz çalışkan olmayan öğrenciyi anadolu fen lisesi öğrencisini alır diyip küçümsedi. Oturup ders çalışacaktım ne heves ne istek kaldı.

Cçok baskı öz güvensiz ümitsiz ve karamsardim ani bir değişimim oldu çok tuhaf bir şeyin içindeym dobra insanlari hiç sevmezdm smdi aşırı dobra ve enerjik gırgır şamata hatta bazen dengesiz konusyorm yardımcı olurmusunuz